اول از همه بگم شاید شما هم این دو را با هم اشتباه بگیرید. هاست و بسته هاست گاهی به جای یکدیگر استفاده می شوند. بیشتر میزبانان مانند دارکوب بسته های متفاوتی را ارائه می دهند که این بسته ها می تواند بطور کلی متفاوت باشند.
یکی از راه های آسان برای شروع این است که ابتدا بدانید که کدام نوع از میزبانی را نیاز دارید سپس انواع بسته های شرکت های مختلف را بررسی کنید و ببینید برای کار شما چه بسته هایی را ارائه داده اند.
بطور کلی سه راه برای تفاوت قائل شدن برای بسته های میزبانی وجود دارد.
اولین راه این است که به تکنولوژی مورد استفاده میزبان نگاه کنیم. خوب از این منظر چند دسته هاست داریم: اشتراکی (Shared)، اختصاصی (Dedicated)، سرور مجازی خصوصی (VPS).
روش دوم این است که به سطح مدیریت ارائه شده نگاه کنیم. من قبلا گفتم که سرور همانند کامپیوتر خانگی شماست. سرور نه تنها سیستم عامل بلکه بسته های نرم افزاری را نیز اجرا می کند. سرور هم مثل تمام کامپیوتر ها نیاز دارد که نگهداری و به روزرسانی شود. بیشتر میزبانان مدیریت سرور را نیز ارائه می دهند، اما شما می توانید در صورت نیاز (و به صرفه بودن) خود سروری خریداری کرده و تمام کار ها را خود انجام دهید. یک سرور مدیریت شده یعنی کار کمتر برای شما و از سوی دیگر انعطاف کمتر. و یک سرور مدیریت نشده یعنی کار و انعطاف بیشتر. بعضی بسته های میزبانی در بین این دو طیف مطلق مدیریت قرار دارند، و سطح متفاوتی از مدیریت ها را ارائه می دهند.
راه سوم بررسی ابزارهای اضافی ایی است که این میزبانان ارائه می کنند. برخی از این ابزار یا سرویس ها عبارتند از: پشتیبان گیری، سطح پشتیبانی، اسکن و حذف بد افزار ها، گواهینامه SSL، پهنای باند CDN رایگان، سرویس پلتفرم خاص (مانند وردپرس).
در این مقاله من به روش اول بررسی هاست ها می پردازم یعنی همان تکنولوژی استفاده شده در سرور.
هاست اشتراکی Shared Hosting
هاست اشتراکی یک گزینه اقتصادی است، کاملا ارزان بوده و برای وب سایت های معمولی با ترافیک عادی مناسب است. بگذارید بیشتر توضیح بدم. خاطرتان هست که گفتم سرور یک کامپیوتر است با امکاناتی مثل حافظه و قدرت پردازش و غیره. در هاست اشتراکی، میزبان به تعداد زیادی از کاربران با یک سرور سرویس می دهد. منظور از زیاد یعنی بیش از هزار کاربر و هر کدام از آنها ممکن است چندین سایت داشته باشند، یعنی شاید هر سرور به بیش از 3000 هزار وب سایت خدمات می دهد.
مسئله این است که این وب سایت ها تمام منابع کامپیوتر سرور را به طور اشتراکی استفاده می کنند. اگر یک وب سایت دارای کدهای خرابی باشد یا خیلی ساده تعداد بازدیدکنندگان آن زیاد باشد، این وب سایت ممکن است 75% حافظه سرور را به خود اختصاص دهد. و این به آن معناست که مابقی 2999 وب سایت دیگر تنها از 25% توان سرور بهره خواهند برد. لازم به ذکر نیست که این شرایط باعث عدم سرویس دهی یا کند شدن سرعت وب سایت های دیگر می شود.
این نوع سایت در یک هاست اشتراکی به اصطلاح همسایه بد نامیده می شود، و به عنوان یکی از نقاط ضعف هاست اشتراکی شناخته شده است. یکی از این راهکارهای استفاده از هاست اشتراکی نیز می تواند اندازه گیری سرعت بارگذاری وب سایت باشد، در صورتی که حس کردید که هاست اشتراکی شما پاسخ گوی نیازتان نیست می توانید به هاست بهتری مهاجرت کنید یا حتی قید هاست اشتراکی زده برای هزینه بیشتر دست به جیب شوید.
امروزه اما بیشتر میزبانان اشتراکی توانایی شناسایی سایت های مخرب، پایین آورنده سرعت و پر بازدید را دارند و برای اینکه کارکرد آنها بر روی سایر وب سایت ها تاثیر منفی نگذارد اقدامات لازم را صورت می دهند. علاوه بر این نگهداری چنین همسایه بدی با این هزینه شارج ارزان هاست اشتراکی شاید هم برای مدیران هاست به صرفه نباشد.
خوب آیا هاست اشتراکی ایده خوبی است؟ بله. این نوع هاست برای وب سایت هایی که ترافیک بالایی ندارند، زمان بار گذاری آنها چندان اهمیت ندارد و یا تازه کار هستند، می تواند بسیار مناسب باشد. از سوی دیگر باید به بودجه توجه کرد، هاست اشتراکی برای وب سایت هایی که بودجه محدودی دارند گزینه مناسبی است. و امروز این نوع هاست ها ابزارهای قدرتمندی برای توسعه وب می باشند.
سرور خصوصی مجازی VPS Hosting
VPS یا Virtual Private Server شاید یکی از مشهورترین سرویس برای آپدیت و همچنین یکی از بهترین سرویس ها از نظر بالانس است. VPS یک نوع محیط اشتراکی هستند اما نوع و روش اشتراک آنها متفاوت با هاست اشتراکی است. در این مدل تعداد کاربران بسیار کمتر بوده و امکانات سرور (پردازنده، هارد، رم و غیره) به تعداد کاربران تقسیم می شود. و hypervisor مسئول مدیریت به اصطلاح این ماشین های مجازی است. در این مدل نیز تمام همسایه های بد (سایت های پر ترافیک یا کند کنده) از سرور حذف می شوند. و به ندرت پیش می آید که همسایه ها یا hypervisor مشکلی برای وب سایت شما ایجاد کنند.
یکی دیگر از مزایای بزرگ سرورهای VPS این است که آنها بسیار قابل تنظیم هستند، و انعطاف پذیری بیشتری دارند. در میزبان های مشترک شما نمی توانید محیط خود را تغییر دهید، زیرا تغییرات شما دیگران را هم تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که حساب شما در یک ماشین مجازی مجزا قرار گرفته است، می توانید تغییرات بسیار بیشتری را بدون تاثیر بر روی دیگران ایجاد کنید. این چیزی است که توسعه دهندگان وب را خیلی خوشحال می کند.
در نهایت، VPS مقیاس پذیر است. از آنجا که شما یک ماشین مجازی را اجرا می کنید که درصد کمی از منابع موجود در سرور را در اختیار دارید، و مقدار منابع مجاز به استفاده از آن در عرض چند ثانیه قابل افزایش است. این یک حس آرامش خوب برای صاحبان کسب و کار است که انتظار دارند سایتشان رشد کند و شکوفا شود.
خوب این نوع سرور برای چه کسی مناسب است؟ برای کسانی که میتوانند و نیاز دارند که هزینه بیشتری را نسبت به هاست اشتراکی بپردازند مناسب است. این مدل چیزی بین هاست اختصاصی و هاست اشتراکی است. و گاهی موارد چیزی از یک هاست اختصاصی کمتر ندارد. اما هاست اختصاصی چیست؟ در قسمت بعد آن را توضیح می دهم.
هاست اختصاصی Dedicated Hosting
این یک سرویس میزبانی است که تمام مسائل مربوط به همسایگی بد را نادیده می گیرد، زیرا شما در یک سرور تنها هستید. این مدل هاست مزایای متعددی را فراهم می کند، اما همچنین دارای چند نقص می باشد.
از آنجا که شما امکانات یک کامپیوتر را به تنهایی برای خود دریافت می کنید، بسیاری از شرکت ها به شما اجازه می دهند آن را به طور گسترده ایی سفارشی کنید. شما ممکن است در انتخاب مقدار و نوع حافظه، سیستم عامل برای نصب و دیگر عناصر سخت افزاری که کامپیوتر را تشکیل می دهند، آزاد باشید. این به شما انعطاف پذیری زیادی می دهد مخصوصا زمانی که برخی از نرم افزار های تخصصی مورد نیاز باشند.
نکته منفی اینجاست که شما واقعا باید درباره کامپیوتر ها و فن آوری های سرور بدانید. در حالی که راه حلهای میزبانی اختصاصی مدیریت شده، شما هنوز هم نیاز دارید که حجم زیادی از کارها را خودتان به تنهایی انجام دهید.
در بعضی موارد، شما می توانید یک سرویس کاملا غیر مدیریت شده داشته باشید که در آن شما حتی نیاز به نصب سیستم عامل خودتان را دارید، و اجازه دارید تمام ابزارهای مورد نیاز برای اجرای وب سرور، اسکن امنیتی، حذف بد افزار و غیره را خود مدیریت کنید. البته من این وضعیت را نکته منفی نمی دانم، اما این چیزی است که شما باید در خرید سرور بر آن آگاهی داشته باشید. اگر می خواهید یک سرور اختصاصی داشته باشید باید هزینه، دانش لازم و انعطاف آن را در نظر داشته باشید.
با انعطاف پذیری بالا کنترل عالی می شود. شما به طور بالقوه می توانید برنامه های کاربردی بسیار بیشتری را به شیوه ای ساده تر اجرا کنید. شما می توانید دسته ای از ابزارهایی را اجرا کنید که فقط برای یک هدف کار می کنند: سریع ساختن وب سایت شما.
تنها بودن در یک سرور با این حال یک نکته منفی دیگر همراه خود دارد: خرابی سخت افزاری. با استفاده از سرور VPS یا سرور ابری، اگر یک RAM در سیستم خراب شود، فعالیت ها به سادگی به دیگر حافظه ها منتقل می شوند. با سرور اختصاصی شما ممکن است در این مواقع به وقت بیشتری نیاز داشته باشید، خصوصا اگر تمام نظارت ها بر سرور به شما وابسته باشد.
چه کسی به میزبانی اختصاصی نیاز دارد؟ در دنیای امروز با فضای مجازی VPS، شاید کسب و کار های بزرگ هم دیگر به این نوع سرور ها نیاز نداشته باشند. هر سرور با هر قدرتی امروز به سختی می تواند که با قدرت و اندازه VPS رقابت کند.
تنها دو حالت می توانم بگویم که شما قطعا نیاز به یک سرور اختصاصی دارید: اگر نیازهای تخصصی از لحاظ سخت افزار داشته باشید یا می خواهید کنترل بیشتری به حریم خصوصی اطلاعات نسبت به هر جای دیگر داشته باشید.
نتیجه
همانطور که توضیح دادم هاست های اختصاصی با امکانات زیاد خود نیاز به دانش و هزینه بیشتری دارند، اما از سوی دیگر یک هاست اشتراکی با پیچیدگی کمتر و ارزان فرصت خوبی برای استفاده عموم سایت ها را فراهم می کند. با این حال انتخاب بسته هاست می تواند بسیار دشوار باشد. و اولین قدم می تواند شناخت نیاز های وب سایت شما باشد. خوشبختانه در این مقاله نیاز ها را توضیح دادم. “اگر شما تازه یک وب سایت یا وبلاگ راه اندازی کرده اید، هاست اشتراکی گزینه خوبی است. ارزان است و حتی بیش از نیاز مقدماتی شما به شما خدمات می دهد.
وقتی نوع هاست خود را انتخاب کردید، در مرحله بعد شما می بایست به دنبال کمپانی های ارائه دهنده هاست باشید. شما می توانید نوع و مشخصات، خدمات، پهنای باند و پلتفرم های مورد پشتیبانی آنها را مقایسه کنید. در نهایت احتمالا یکی دو تا گزینه برای شما باقی نخواهد ماند پس به امکانات دیگر و پشتیبانی های آنها توجه کنید.